Okno na zatokę

Neapol i inne miasta położone nad Zatoką Neapolitańską to oczywiście zabytki i turystyka, ale to też miejsca, gdzie toczy się normalne życie: działa przemysł, transport, usługi. Pensjonat w którym się zatrzymujemy jest położony w niezbyt zamożnej dzielnicy. Idąc w jego stronę mijamy zacieniony skwerek na którym nie spotka się turystów, gawędzą za to mieszkańcy. W okolicy działają małe sklepiki i zakłady usługowe, których właściciele stoją w drzwiach, najczęściej rozmawiając ze znajomymi. Okno pokoju, czy taras dzieli od morza jedynie 95 metrów. Szum fal jest odurzający. Między willą a plażą są stare hangary, w których ktoś pomieszkuje, a ostatnio powstało tam kilka klubów muzycznych. Wczesnym wieczorem siedząc na tarasie, można rozkoszować się spływającym na Zatokę chłodem, patrzeć na roziskrzony światłami Neapol, błyskające na morzu latarnie statków, na lekką poświatę wyspy Capri, to znów na wznoszący się za plecami Wezuwiusz. Można też zatopić się w lekkim pomruku jazzującego saksofonu, czy fatalizującej nucie muzyki neapolitańskiej.

Można też – był taki wieczór – potupać do rytmu przeglądu przebojów dyskotekowych podczas zorganizowanego dla dzieci karaoke.

Z okna pokoju doskonale obserwuje się morskie życie Neapolu. Wpływające do portu piętrzące się jak góry kontenerowce, płaskie masowce i będące hybrydami resort-hoteli, galerii handlowych i lunaparków, wielkie statki wycieczkowe. Kręcące się po zatoce jachty żaglowe i motorówki, czy turystyczne statki oraz wodoloty. Piękniejsze jest jednak spoglądanie na to co globalna gospodarka i wymiana handlowa odebrała wielu miejscom: poranne wyprawy małych łodzi rybackich, przeglądanie zastawionych sieci, ich ręczne wybieranie… I żegluga kabotażowa, czyli małe stateczki, często bardzo sterane morzem, przewożące towary między portami Zatoki.

Trochę o tym może za dużo, ale te widoki, to dla nas znaczna część atrakcji i uroku pobytów w Neapolu. I niezmiennie są one inspirującym tematem

fotografii,

obrazów i rysunków.

Do obejrzenia, których zapraszamy.